MSZE ŚW. I NABOŻEŃSTWA
Porządek Mszy Św. i nabożeństw w kościele w Kłodawie:
Msze Św. niedzielne:
niedziela — 11:00, 18:00 (wakacje 20:00)
sobota — 18:00
Msze Św. w dni powszednie:
wtorek— czwartek — 18:00
piątek — 19:00
sobota — 8:00
Czas kolędy:
wtorek — sobota — 8:00
Adoracja Najświętszego Sakramentu:
pierwszy piątek miesiąca — 18:00 — 19:00
środa – 19:00-22:00
pozostałe piątki — 18:30 — 19:00
Nabożeństwa okresowe: majowe, czerwcowe, różaniec, wypominki:
od wtorku do czwartku po Mszy Św.
w piątki o 18:30
w niedziele o 17:30
Spowiedź Św.:
pierwszy piątek miesiąca od 18:00
w dni powszednie przed Mszą Św.
HISTORIA KOŚCIOŁA:
Kościół parafialny
pw. Matki Bożej Różańcowej
w Kłodawie
„Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczona pozostaje. Różaniec święty (…) jest modlitwą, która szczególnie sprzyja gromadzeniu się rodziny. Kierując wzrok na Jezusa, poszczególni jej członkowie odzyskują na nowo również zdolność patrzenia sobie w oczy…”
(List Apostolski Rosarium Virgins Mariae, Jan Paweł II)
Kłodawski kościół wzniesiony w latach 1858-1860, przez kilkadziesiąt lat służył gminie luterańskiej. Przeobrażenia struktury narodowościowej i wyznaniowej po II wojnie światowej przyniosły zmianę użytkowników obiektu. 5 czerwca 1945 roku Zarząd Gminy w Kłodawie przekazał były zbór Kościołowi katolickiemu. Dekret Kurii Administracji Apostolskiej w Gorzowie wydany w 1945 roku zainicjował utworzenie parafii w Kłodawie. W sierpniu 1945 roku Administrator Apostolski ks. dr Edmund Nowicki jej pierwszym proboszczem mianował ks. Stanisława Pióro. Wraz z organizacją polskiego życia religijnego 1 października 1945 roku Kościół został poświęcony przez ks. Michała Kądziołkę. Już 25 czerwca 1945 roku ks. dziekan Klim przybył tu z pierwszą wizytacją kanoniczną. Na 1 czerwca 1951 roku datowane jest erygowanie parafii.
Kolejni proboszczowie umacniali wiarę, nadzieję i miłość. Wsparciem ich działalności duszpasterskiej było Słowo Boże głoszone podczas Misji świętych. Misje parafialne w roku 1948 poprowadzili ojcowie oblaci, w 1962 — ojcowie redemptoryści, w 1984 — księża sercanie, w 1990 — ojcowie księża misjonarze CM.
Neogotycki kościół przy ulicy Gorzowskiej 50, murowany z czerwonej cegły, góruje nad okolicznymi zabudowaniami masywną wieża, nakrytą stromym hełmem. Zawieszony na niej dzwon z 1895 roku nawołuje wiernych do modlitwy. Jednonawowe wnętrze przykrywa drewniane sklepienie kolebkowe, prezbiterium zamyka półkolista apsyda. W centralnej części ołtarza głównego mieści się witraż z wizerunkiem Jezusa Chrystusa, poniżej — tabernakulum, a po lewej stronie — figura Matki Bożej Różańcowej — patronki kościoła i parafii. Matka Boża Częstochowska została uczczona ołtarzem bocznym po lewej stronie prezbiterium. Stająca obok figura Najświętszego Serca Pana Jezusa przypomina o Jego bezgranicznej miłości do człowieka; nad zabytkową chrzcielnicą do grona dzieci Bożych przyjmowani są najmłodsi parafianie. Prawy ołtarz boczny poświęcony jest Matce Bożej Nieustającej Pomocy. Nad wejściem do kościoła znajduje się balkon z zabytkowymi organami piszczałkowymi. Na frontonie ściany balkonowej umieszczonych jest kilka stacji Drogi Krzyżowej; pozostałe wiszą na ścianach bocznych kościoła. Nowa granitowa posadzka została ufundowana przez parafian.
Życie duchowe parafian rozwija się w tradycyjnych grupach religijnych i wspólnotach młodych małżeństw, żyjących duchowością Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Od 20 sierpnia 2005 roku o świątynię oraz duchowość parafian troszczy się proboszcz ks. Tadeusz Stachura. Wielkanoc, Boże Ciało, uroczystości odpustowe 7 października (lub w pierwszą niedzielę tegoż miesiąca), Boże Narodzenie, codzienne Msze święte, nabożeństwa i spotkania duszpasterskie wyznaczają rytm życia parafii. Jak paciorki różańca przesuwają się chwile…